ดนตรีพื้นเมือง

ดนตรีพื้นเมืองอีสาน ความเป็นมาของดนตรีพื้นบ้านภาคอีสาน 1.  ประวัติการปรากฏคำว่า “ ดนตรี ”  ศัพท์ที่ใช้อยู่ในภาษาไทยกลางและไทยอีสานในปัจจุบันนี้ เดิมเป็นคำภาษาสันสกฤต  “ ตันตริ ”  หรือจากภาษาบาลีว่า “ ตุริยะ ”  หรือ  “ มโหรี ” คำว่า  “ ตันตริ ”  ที่ปรากฏในวรรณกรรมพื้นบ้านอีสานเขียนว่า “ นนตรี ”  ซึ่งก็คือ  “ ดนตรี ”  นั่นเอง นอกจากนี้ยังมีคำที่มีความหมายคล้ายคลึงกันดังนี้ 1.1   คำว่า  “ นนตรี ”  พบในวรรณกรรมพื้นบ้านอีส่านหลายเรื่อง ได้แก่ สินไช แตงอ่อน การะเกด ดังตัวอย่างดังนี้ -  บัดนี้จักกล่าวเถิงภูชัยท้าว เสวยราชเบ็งจาล ก่อนแหล้ว ฟังยินนนตรีประดับ กล่อมซอซุง 1.2  คำว่า  “ ตุริยะ ”  อาจเขียนในรูป “ ตุริยะ ” “ ตุริยา ” “ ตุริเยศ ”  หรือ  “ ตุริยางค์ ” เช่น -  เมื่อนั้นภูบาลฮู้ มุนตรีขานชอบ ฟังยินตุริเยศย้าย กลองฆ้องเสพเสียง 1.3  คำว่า  “ มโหรี ”  อาจมาจาก “ มโหรี ”  ที่เป็นชื่อปี่ หรือมาจากคำว่า “ โหรี ”  ซึ่งหมายถึงเพลงพื้น เมืองชนิดหนึ่งของอินเดีย คำว่า ...